Hayata Dair

İşsiz kalmak, yakınımızı kaybetmek, evimizin yanması gibi makas değiştirme halinde, insan belirsiz bir alanda, yani boşlukta kaygı ve stres içinde yaşarmış; uyum sağlarsan kaygının yerini fırsatlar alırmış. Çevremdeki her şey ve herkes çok hızlı değişiyor; gelişiyor olumlu ya da olumsuz.  Bu olan biten canımı sıkıyor çoğu kez veya keyfimi kaçırıyor. Değişimi,...

Okumaya devam et

 Eczacı "Tahliliniz maalesef pozitif" dediğinde öğrenmiştim, içimde tohum büyüdüğünü. Tam 25 yıl önce gün yüzüne çıkan o iki fidan büyüdü, ağaç oldu ve kendileri gölge edecek kadar büyüdüklerinde, ormana karıştılar. Şimdi onlar için yapabileceğim tek şey, dilekte bulunmak. İşyerimin karşısındaki ilkokulun bahçesinde, 23 Nisan provası yapan çocukların söylediği şarkılar eşliğinde çalışıyorum...

Okumaya devam et

İnsanlar eriyip geçip giden zaman içinde birbirlerine sırt çevirdiğinde birbirine sırtını döndüğünde zaten meşakkatli olan hayat daha fazla zorlaşıyorsa değer mi yön değiştirmeye… İnsan doğar, büyür, okur, meslek edinir, evlenir, anne/baba olur, büyük anne/ büyük baba olur. Hayat işte... Güzel başlayıp, güzel sürmesi gerekirken -zaman zaman- bir şekilde bizim dışımızda nedenlerle...

Okumaya devam et

Şadiye Dönümcü "Anneler Günü"nde sözü, kendini "tam" hissetmeyen annelere ve annesini "eksik" bulan çocuklara veriyor. "Eksik / tam / fazla annelik diye bir şey yok" dedikten sonra da "yüreği anaç" tüm kadınların anneler gününü kutluyor... "Sezaryen ameliyatı sonrası takılan sonda, idrar yolları enfeksiyonuna yol açınca verilen antibiyotik laktasyonu engelledi ve ben...

Okumaya devam et

Biraz daha büyüse kızım, ilişkilerimiz düzelecek biliyorum. Bu çocuk yarın ergenliğe girecek. Mevcut sorunları çözülmeli ki; yenileri karşısında güçlenebilsin. Bir insan, baba olmanın bedelini bu kadar ağır ödemeli mi? Boşanmış bir çiftin çocuğu olmanın bedeli bu kadar ağırlaştırılır mı? "Bir eşin, bir evin, bir çocuğun olsun" baskısıyla 37 yaşındayken evlendim Esin'le....

Okumaya devam et

Mutfak pencerelerinde kadın siluetlerini görünce hatırladım İnci Gürbüzatik Hoca'nın sözünü: "Gece bakın evlerin pencerelerine; mutfakların ışığı yanar. Bilin ki; öykü yazıyordur o mutfağın kadını".. Dün akşam Ayrancı'nın ara sokaklarından aheste aheste yürüyerek evime giderken apartmanların ışığı yanan mutfak pencerelerinde kadın siluetlerini görünce hatırladım İnci Gürbüzatik Hoca'nın sözünü. "Gece bakın evlerin pencerelerine; mutfakların ışığı...

Okumaya devam et

Bir süredir Bahar - Pınar'ın 'anne'si olarak; eğitimli işsizlik olgusunu çok içeriden yaşar oldum. Kendi kendime "Yaşamı tanımak için daha çok vakitleri var" desem de -yine de- içim acıyor ve "Neren acıyorsa canın ordadır" diyen anacığımı hatırlıyorum sıkça. Gülsen, Ortadoğu Teknik Üniversitesi (ODTÜ) Biyoloji mezunu ve aynı yerden Kimya yüksek lisanslı(YL) Bir...

Okumaya devam et

İnsan yaş aldıkça yaşantı ve deneyim biriktiriyor. Derken bir gün kafasına bir taş -düşüverince kendine bakıyor ki, o da ne? Meğer başkaları için yaşıyormuş. Hep 'kan kusup, kızılcık şerbeti içtim' diyormuş. Meğer yürümek yerine koşuyormuş hep...  "Sabahın köründe kalk. İstikamet mutfak. Yumurta kaynat. Meyve suyu sık. Beslenme çantası hazırla. Kavga dövüş...

Okumaya devam et

Meğer ben de bir başka türlü hayata gebeymişim, bilmeden. Hayatımda annemden başka anne tanımadığımı Gülnaz, "anne" olunca anladım. “Üstü kalsın” diyebilmek için kararlıydım oğlumun büyümesini beklemeye. Annem çocuk sahibi olmak için evlenmiş babamla. “Şansıma iyi bir adam çıktı, ama çok sürmedi Allahtan” derdi. Bu "allahtan" kısmını pek anlamazdım evveli. Babam ilkokula başlayacağım...

Okumaya devam et

“En son baharımın günlerini/ Büyük bir sabırsızlıkla/ Saymaktayım./ Ey sevgili!/ Korkma!/ Senin çiçekli bahçelerinde/ Uzun zaman duracak değilim“ diyen hasta için yapılabilecekler yapıldığından, elinden başka bir şey gelmeyen yakınlarına –sessizce- isyan etmek düşer. Kendi rutininde süre giden bir hayatı ikiye bölü verir o illet hastalık. Hiç beklenmediği bir anda ortaya çıkması yetmezmiş...

Okumaya devam et