Rengahenk Yaşlılar

Geceleri uzaklara dalıp da geride kalanları, yaşanmamışlıkları düşünürken yastığıma inciler diziyorum. Ve sadece kendimin duyacağı bir sesle defalarca diyorum ki; "Ahhh,  na to kafa, na to mermari." “Oku” diyen babamın sözünü dinleseydim... Ablamı ve kardeşim Hüsniye’yi İzmir’de kolejde okutan babam, isteseydim beni de okutacaktı. Büyük abim üniversiteyi de okudu. Küçüğü de liseyi bitirip,...

Okumaya devam et

Bazen ortalıktan kaybolup, bir süre sonra yeniden ortaya çoksa da, iki yıldır sabahları onu görmeye alıştım. Postane ile Halk Ekmek Büfesi’nin köşesinde plastik kolçaklı -aslında beyaz olmalı- bir sandalyede bacak bacak üstüne atıp, ağzından burnundan dumanlar çıkartarak sigara içerken gelip geçenle göz iletişimi kurmadan çevreyi boş gözlerle seyreden, görmekten aşina olduğu...

Okumaya devam et

“Süper kadın sendromu’ymuş dört aydır yaşamımı kahreden rahatsızlığımın adı. Oysa ben kendimi ultra mega bir kadın zannediyordum.” Bu sözler dersini çok çalışmış öğrenci edasıyla hastalığının teşhisi sonrası yaptıklarını ve öğrendiklerini Neylan’a ve bana aktaran arkadaşım Cemafer’e ait. “Yaşadıklarından biriktirdiği deneyimlerle yaşamını dengeye oturtan otuzlu yaşlardaki çalışan kadınlar hayatın bir noktasında şöyle bir arkaya...

Okumaya devam et

“Hep yalnızlığım gelirdi arkamdan. Şimdi siz de geldiniz?“ dedi karşıya geçmesine yardım ettiğim yaşlı adam. Dinlenmesi için duraladığımızda: “Tatilci misin?“ diye sordu. “Evet, Ankara’dan." “Sevdin mi memleketimizi? Buranın güzelliği ilk gelindiğinde anlaşılmaz. Sonra anlarsın güzelliğini... Ve bir daha, bir daha gelirsin.” “Ben ilk gelişimde sevdim. Gideceğiniz yere kadar eşlik edeyim mi size.” “Karşıdaki çay...

Okumaya devam et

Kendine bile hayrı olmayan bir adamın kahrını, tam otuz dokuz yıl çektim. Nihayetinde ölüm koparttı, beni ondan. Kokusuna bile katlanamadığın adamla bunca yıl... N'apcaksın? "Mecit'le evlenir misin?" diye bana sormadılar bile. Evleneceğimi öğrendiğimde nikah işlemleri başlamıştı. O zamanlar memlekette herkes tanırdı birbirini. Belli sınırlarda aleniyet de vardı. Bizim arka sokakta oturan Mecit'in...

Okumaya devam et

Yaşadığı kentin yaşlılarını temsilen geldiği yaşlılara yönelik bir etkinlikte tanıştım onunla. Organizasyon komitesi olarak, tümüyle tek tek ve eşit ilgileniyor, olası sorunları engellemeye çalışıyor, çay arası ve yemeklerde farklı yaşlılarla beraber olmaya özen gösteriyorduk. Toplantıyı fotoğraf makinesi ve ses kayıt cihazıyla izlemesi, dağıtılan materyalleri özenle dosyalaması, oturumlarda doğru ve haklı şeyler...

Okumaya devam et

Nehir romanın -yazılmamış- sunu bölümünden: "Yaşamınızda iz bırakan, unutmak istediğinizden belleğinizin kuytu köşelerine iteleyerek, yokumsamak istediğiniz yaşantıları hiç beklemediğiniz anda bir şey/ birileri size hatırlatır. Bu tür hatırlatmaları artık yaşama daha iyi sarılmak için talimat olarak kabul edip, gereğini yapıyorum. Kızımın kreş arkadaşının annesine anlattıklarım, yaşadıklarımın sadece kilometre taşları, bilesiniz. İmza:...

Okumaya devam et

İnsanın kendi kendini oyalayabileceği bir şeyler bularak, yaşamı arkasına alması gerektiğine inanıyorum. Ben de gazetelerin okur sayfalarına ya da ombudsmanlara yazılar yazarak görüşlerimi bildiriyorum. Belediye hizmetlerine ilişkin aksamalar için dilekçeler yazıyorum. Güncel kitapları okuyorum. Bulmaca çözüyorum.TV'deki tartışma programlarını ve belgeselleri izliyorum. Arada eşimle birlikte kadın programları ve dizileri izliyorum. Arkadaş ortamlarında bazı düşüncelerimi ortaya...

Okumaya devam et

Evlenmek bir yurttaşlık hakkı. Yaşlı yurttaşların evlenme hakkını kullanarak evinde, karşı cinsten bir insanla hayatını, sofrasını ve gelirini paylaşmak istemesi çok doğal. "Televizyon kanallarındaki evlendirme programlarında 50 yaşın üstündeki kadın ve erkekler evlenebilecekleri, daha doğrusu 'kendilerini taşıyabilecek' yani emekli maaşı olan, evi, arabası, biraz da parası olan ve elbette yüzüne de...

Okumaya devam et